به گزارش مشرق، طی روزهای اخیر، مقامات آلمانی حمایت صریح خود را از امانوئل ماکرون نامزد مستقل انتخابات ریاست جمهوری فرانسه اعلام کرده‌اند. چندی پیش نیز ماکرون و مرکل در برلین دیداری با یکدیگر داشتند و در آن، تحولات سیاسی و اقتصادی اروپای واحد و مناسبات دوجانبه آلمان و فرانسه را مورد بحث و گفت و گو قرار دادند. آنچه مسلم است اینکه آنگلا مرکل صدر اعظم سرزمین ژرمنها بیش از هر فرد دیگری نسبت به پیروزی مارین لوپن در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه نگران است. دلایل این نگرانی کاملا مشخص است:
نخستین موضوع به رویکرد سلبی لوپن در قبال اروپای واحد باز می‌گردد. بدون شک رویکرد سلبی لوپن در قبال اتحادیه اروپا و منطقه یورو، ضربه سنگینی را به مرکل و همراهانش وارد خواهد کرد. این در حالیست که اتحادیه اروپا پس از برگزیت، تاب و توان دریافت شوکی دیگر بر پیکره خود را ندارد. لوپن وعده داده است که در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه، خروج فرانسه از منطقه یورو را در دستور کار خود قرار داده و در این خصوص همه پرسی برگزار کند.
دومین نکته در این خصوص، به نگرانی مرکل نسبت به کاهش نقش رهبری خود در اروپا باز می‌گردد. صدر اعظم آلمان سالهاست که نه تنها رهبری آلمان، بلکه در عمل رهبری اتحادیه اروپا را نیز بر عهده دارد. وی توانسته است سیاستهای ریاضتی خود را به دیگر کشورهای اروپایی تحمیل کند و در تصمیم‌گیری‌های سیاسی و جمعی اروپای واحد نقش یک رهبر سیاسی را ایفا کند. بدیهی است که حضور لوپن در کاخ الیزه به معنای پایان دوران یکه تازی مرکل در اتحادیه اروپا خواهد بود. این موضوع، جایگاه آلمان به عنوان رهبر اقتصادی اروپا را به طور کامل زیر سوال خواهد برد. در دوران ریاست جمهوری فرانسوا اولاند، رئیس جمهور سوسیالیست فرانسه قدرت ایستادگی در مقابل سیاستهای مرکل را نداشت. اگرچه اولاند در ظاهر به رشد اقتصادی (در مقابل ریاضت اقتصادی) معتقد بود، اما در نهایت نتوانست ایده‌های خود را در اروپای واحد عملی سازد. قدرت اقتصادی و سیاسی مرکل عملا اجازه مانور به رئیس جمهور ناتوان فرانسه (که حتی از حل بحرانهای داخلی کشورش عاجز و ناتوان بود) نمی‌داد. بنابراین، اولاند نتوانست در دوران حضور ۵ ساله خود در کاخ الیزه کمترین مزاحمتی برای مرکل ایجاد کند. اما این قاعده در خصوص لوپن و راستگرایان افراطی در فرانسه صادق نیست. لوپن اساسا مرکل را دشمن اقتصادی و سیاسی اروپا می‌داند و با گاردی بسته و رویکردی تقابلی در مقابل وی ظاهر شده است.
نکته سوم اینکه مقامات آلمانی نگران مناسبات دوجانبه برلین-پاریس در صورت پیروزی لوپن هستند. حضور لوپن در کاخ الیزه نه تنها قدرت سیاسی و اقتصادی مرکل در اروپا را خدشه‌دار می سازد، بلکه در روابط دوجانبه آلمان و فرانسه نیز تاثیری منفی خواهد گذاشت. مرکل با احزاب سنتی فرانسه و متعاقبا نامزد مستقل انتخابات ریاست جمهوری این کشور یعنی ماکرون همکاری‌های دوجانبه گسترده‌ای داشته و خواهد داشت. این معادله سنتی، تنها در یک صورت برهم خواهد خورد: اینکه لوپن بتواند به کاخ الیزه راه پیدا کند!
در نهایت اینکه کشورهای اروپایی به طور کلی مخالف حضور لوپن در راس معادلات سیاسی و اجرایی پاریس هستند. در این میان نگرانی آلمان از پیروزی لوپن ظهور و بروز بیشتری دارد. بی دلیل نیست که مقامات آلمانی اعم از آنگلا مرکل صدر اعظم این کشور و زیگمار گابریل وزیر امور خارجه سوسیال دموکرات آلمان جملگی بر لزوم پیروزی ماکرون در انتخابات ریاست جمهوری فرانسه تاکید داشته و در مقابل، نسبت به پیروزی لوپن در این آوردگاه سیاسی هشدار می‌دهند. هشدارهایی که مخابره آنها از سوی مقامات آلمانی و خطاب به مردم فرانسه، بی‌سابقه بوده است.
